W „The Time Keeper” Mitch Albom Sarah doświadcza głębokiego poczucia rozpaczy, które prowadzi ją do wycofania się ze świata. Walczy ze swoimi emocjami i przenosi ciężar swoich kłopotów z powrotem do domu, symbolicznie odzwierciedlając jej wewnętrzne zamieszanie. Akt ciągnięcia wraku sugeruje ciężar, którego nie może uciec, ponieważ zchodzi z sypialni do metaforycznej ciemnej dziury, reprezentując jej głęboki smutek i izolację.

Zdjęcia głębokiej ciemnej dziury podkreślają podatność Sary i głębię jej smutku. Ilustruje moment wycofania emocjonalnego, co oznacza jej pragnienie ukrycia się przed rzeczywistością. Dzięki temu przedstawieniu Albom oddaje esencję ludzkiego cierpienia i sposoby, w jakie jednostki radzą sobie z przytłaczającymi uczuciami, zachęcając czytelników do zrozumienia złożoności jej charakteru i podróży przez żal.