W tym fragmencie bohater zajmuje chwilę, aby docenić piękno ciemnej nocy, zmagając się z jej poczuciem straty i tęsknoty. Jej serce jest ciężkie ze wspomnieniami o zagubionych radości, symbolizowanych przez Phoebes, ponieważ stoi w obliczu rzeczywistości własnych niedokończonych pragnień, szczególnie w odniesieniu do macierzyństwa. Księżyc w pełni służy jako nawiedzające przypomnienie tego, co nigdy nie będzie, rzucając cień na jej odbicia.

Ponieważ pozostaje nieruchoma, przywołuje obrazy kojotów pojawiających się na świecie, reprezentujące niewinność i nowe początki. Natomiast zamknięcie jej własnych możliwości odzwierciedla słodko -gorzką naturę życia i nieuchronność zmian. To zestawienie podkreśla jej walkę między zaakceptowaniem piękna wokół niej a opłakaniem jej osobistych strat, podkreśleniem tematów natury, macierzyństwa i cyklu życia w pracy Kingsolver.