W tym fragmencie bohater zajmuje chwilę, aby docenić piękno ciemnej nocy, zmagając się z jej poczuciem straty i tęsknoty. Jej serce jest ciężkie ze wspomnieniami o zagubionych radości, symbolizowanych przez Phoebes, ponieważ stoi w obliczu rzeczywistości własnych niedokończonych pragnień, szczególnie w odniesieniu do macierzyństwa. Księżyc w pełni służy jako nawiedzające przypomnienie tego, co nigdy nie będzie, rzucając cień na jej odbicia.
Ponieważ pozostaje nieruchoma, przywołuje obrazy kojotów pojawiających...