Bohater zastanawia się nad jej tendencją do pozwalania jej umysłowi dryfować, co uzna za bogactwo jej doświadczeniom na świecie. Docenia, w jaki sposób jedna myśl może wywołać łańcuch wspomnień i pomysłów, zwiększając jej zrozumienie związków życia. Ta wędrówka umysłu przynosi żywotność i głębię jej chwili obecnej.

Rozważa monotonię, która miałaby miejsce, gdyby momenty były izolowane, pozbawione wcześniejszych doświadczeń i przyszłych implikacji. Jej rozważania podkreślają piękno znalezione w połączeniu wspomnień i myśli, sugerując, że ta wzajemna zależność sprawia, że ​​życie jest naprawdę wciągające i pełne znaczenia.