Pokręciła głową. Jaki był sens gniewu? Były okazje, kiedy MMA Ramotswe, podobnie jak wszyscy, czuli się zły, ale ich niewielu - i nigdy nie trwały długo. Gniew, Obed Ramotswe wyjaśnił jej raz, to nic więcej niż sól, którą wciemy w nasze rany. Nigdy o tym nie zapomniała - wraz z tym, co powiedział o bydle i Botswanie oraz o zachowaniu deszczów.
(She shook her head. What was the point of anger? There were occasions when Mma Ramotswe, like all of us, could feel angry, but they were few - and they never lasted long. Anger, Obed Ramotswe had explained to her once, is no more than a salt that we rub into our wounds. She had never forgotten that - along with the things he said about cattle, and Botswana, and the behaviour of the rains.)
MMA Ramotswe zastanawia się nad naturą gniewu i jego ulotnej obecności w jej życiu. Chociaż od czasu do czasu doświadcza gniewu, szybko zanika. Ta świadomość wynika z porad udzielonych przez jej ojca, Obed Ramotswe, który porównał gniew do soli zastosowanej do ran - tylko pogarsza ból. W tej perspektywie znajduje ukojenie, uznając daremność gniewu i potrzebę pozytywnego zarządzania emocjonalnego.
To nauczanie głęboko rezonuje z MMA Ramotswe, ponieważ spotyka się z jej szerszym rozumieniem życia w Botswanie, w tym jego elementów kulturowych, takich jak bydło i nieprzewidywalność deszczów. Nosi przy sobie te lekcje, kształtując perspektywę i prowadząc ją przez osobiste wyzwania z mądrością i odpornością.