Dreszcze z zimna i z głęboko zakorzenionego strachu przed koniecznością prowadzenia takiego złamanego i samotnego życia przez resztę swoich dni. Jednak jej emocje były tak zahamowane, że nawet teraz, na jej najniższym odpływie, nie przydarzyło jej się płaczu. Płakanie nigdy nie zyskało Lily, nawet jako dziecko nigdy nie sprowadziło jej matki na bok, więc nie rozumiała, że dla większości dziewcząt w jej wieku była to potężna broń do użycia, była narzędziem, które można wykorzystać i ostatecznie uwolnić mężczyzn w swoim życiu, zarówno starej, jak i nowej, aby zagwarantować, że dostała dokładnie to, czego chciała.
(She was shivering from the cold, and from her deep-seated fear of having to live a broken and lonely life like this for the rest of her days. So stunted were her emotions, though, that even now, at her lowest ebb, it did not occur to her to cry. Crying had never gained Lily anything, even as a baby it had never brought her mother to her side, and so she did not understand that to most girls of her age it was a powerful weapon to be used, was a tool to be harnessed and eventually unleashed on the men in her life, both old and new, to guarantee that she got exactly what she wanted.)
Lily doświadcza głębokiego zimna i strachu, czuje się uwięziony w życiu samotności i rozpaczy. Pomimo tego, że jest w jej najniższym punkcie, jest emocjonalnie zahamowana; Myśl o płaczu nawet nie nadchodzi jej umysłu. Przez całe życie jej łzy nigdy nie przyciągały potrzebnej opieki, zwłaszcza od matki, prowadząc ją do przekonania, że płacz jest nieskuteczny.
Większość dziewcząt w jej wieku postrzega łzy jako cenne narzędzie do manipulacji i ekspresji emocjonalnej, ale Lily nie zdaje sobie z tego sprawy. W przeciwieństwie do nich, nigdy nie nauczyła się wykorzystywać swoich emocji, aby wpływać na ludzi wokół niej, pozostawiając ją odizolowaną w swoich zmaganiach i niezdolna do skutecznego wyrazu jej potrzeb lub pragnień.