Czasami całe moje życie wydaje się snem; Czasami myślę, że ktoś inny to dla mnie żył. Wydarzenia i wrażenia, historie i rzeczy, które sprawiają, że jestem w oczach innych ludzi, lista faktów, które sprawiają, że moje życie ... mogą być moje, mogą być twoje.
(Sometimes my whole life seems like a dream; occasionally I think that someone else has lived it for me. The events and the sensations, the stories and the things that make me what I am in the eyes of other people, the list of facts that make my life ... They could be mine, they might be yours.)
W swojej powieści „A Emprola Life: A Novel in Five Love Stories” Sebastian Faulks bada naturę tożsamości i egzystencji z perspektywy osoby zastanawiającej się nad ich życiem. Narrator wyraża poczucie oderwania, czując się tak, jakby ich doświadczenia życiowe mogły nie należeć do nich, ale raczej odzwierciedlać doświadczenia innych. Ten pomysł rodzi pytania o autentyczność poszczególnych doświadczeń i ich kształtowania tożsamości.
Kontemplacja wydarzeń życiowych jako prawdopodobnie pożyczona z czyjąś narracji podkreśla złożoność pamięci i percepcji. Zaprasza czytelników do zastanowienia się, ile z tego, kim jesteśmy, jest z natury nasze w porównaniu z oczekiwaniami społecznymi i wspólnymi ludzkimi doświadczeniami. Cytat zawiera tę egzystencjalną niepewność, podkreślając płynność historii życia i powiązania, które tworzą wśród ludzi.