Mitch Albom w swojej książce „The Time Keeper” bada koncepcję obsesji ludzkości na punkcie pomiaru czasu. Sugeruje, że gdy ludzie bardziej koncentrują się na liczeniu każdego dnia, a nawet mniejszych segmentów czasu, ryzykują utratę z oczu otaczające ich piękno i cuda. Ta nieustępliwa dążenie do kwantyfikacji momentów może przyćmić prawdziwą esencję samego życia.

Cytat służy jako ostrzeżenie, że jeśli jednostki zezwalają na ich utrwalenie na czas, aby zdominować swoje istnienie, mogą być przez niego pochłonięci. Czyniąc to, mogą przegapić doświadczanie radości i bogactwa świata, ostatecznie tracąc to, co czyni życie naprawdę znaczącym. Albom podkreśla znaczenie doceniania życia poza zwykłymi pomiarami.