Dusze przemierzają wieki niczym chmury po niebie i chociaż kształt, odcień i rozmiar chmury nie pozostają takie same, to nadal jest to chmura, podobnie jak dusza. Kto może powiedzieć, skąd nadeszła chmura i kim będzie dusza jutro? Tylko Sonmi wschód i zachód, kompas i atlas, tak, tylko atlas chmur.
(Souls cross ages like clouds cross skies, an' tho' a cloud's shape nor hue nor size don't stay the same, it's still a cloud an' so is a soul. Who can say where the cloud's blowed from or who the soul'll be 'morrow? Only Sonmi the east an' the west an' the compass an' the atlas, yay, only the atlas o' clouds.)
W „Atlasie chmur” David Mitchell bada przemijającą naturę istnienia poprzez metaforę chmur i dusz. Tak jak chmury nieustannie zmieniają formę i wygląd, zachowując jednocześnie swoją podstawową tożsamość, tak dusze przemierzają czas i doświadczają innego życia. Każda dusza przechodzi transformację, ale pozostaje zasadniczo połączona ze swoją istotą, co sugeruje głębszą ciągłość życia poza indywidualnymi okolicznościami.
Cytat podkreśla niepewność pochodzenia i przyszłości, podkreślając, że ścieżki zarówno chmur, jak i dusz są nieprzewidywalne. Tylko...