Prosta liniowość, którą przyjęliśmy za coś oczywistego we wszystkim, od fizyki po fikcję, po prostu nie istnieje. Liniowość to sztuczny sposób oglądania świata. Prawdziwe życie nie jest serią połączonych zdarzeń występujących jeden po drugiej, takich jak koraliki uderzone na naszyjnik. Życie to właściwie seria spotkań, w których jedno wydarzenie może zmienić te, które następują w całkowicie nieprzewidywalny, a nawet niszczycielski sposób. To głęboka prawda o strukturze naszego wszechświata. Ale z jakiegoś powodu nalegamy, aby zachować się tak, jakby to nie było prawdą.
(Straight linearity, which we have come to take for granted in everything from physics to fiction, simply does not exist. Linearity is an artificial way of viewing the world. Real life isn't a series of interconnected events occurring one after another like beads strung on a necklace. Life is actually a series of encounters in which one event may change those that follow in a wholly unpredictable, even devastating way. That's a deep truth about the structure of our universe. But, for some reason, we insist behaving as if it were not true.)
Często zakłada się, że koncepcja prostej liniowości jest podstawowym aspektem rzeczywistości, wpływającym na różne dziedziny, takie jak fizyka i opowiadanie historii. Jednak pogląd ten jest sztucznie skonstruowany i nie odzwierciedla złożoności prawdziwego życia. Zamiast postrzegać zdarzenia jako prostą sekwencję, życie jest dokładniej opisane jako seria spotkań, w których jedno wydarzenie może nieprzewidywalnie zmienić przebieg kolejnych wydarzeń.
To zrozumienie ujawnia głęboką prawdę o strukturze wszechświata. Pomimo chaotycznej natury życia, zwykle trzymamy się wiary w postęp liniowy, przeoczając nieprzewidywalność i wzajemne powiązanie wydarzeń. Ten sposób myślenia, jak zasugerował Michael Crichton w „Jurassic Park”, może prowadzić do znacznych konsekwencji, podkreślając potrzebę rozpoznania skomplikowanej sieci interakcji, które określają nasze doświadczenia.