MMA Ramotswe zastanawia się nad siłą i godnością niektórych ludzi, którzy posiadali własną wartość bez chwalenia. Osoby te były pewne siebie i mogły nawiązać kontakt z każdym, niezależnie od bogactwa lub statusu. Ich wewnętrzne cechy pozwoliły im utrzymać opanowanie i szacunek we wszystkich interakcjach, czy to w obecności zamożnych, czy mniej szczęśliwi.

Wspomina także o czasach, w których ludzie wydawali się mieć mniej, ale dzielili poczucie obfitości w duchu i związku. MMA Ramotswe uważa, że ​​w tamtych czasach bogactwo społeczności zostało przeoczone, podkreślając wartość pokory i wzajemnego szacunku nad dobrami materialnymi.