Uważała, że używanie silnego języka było oznaką złego temperamentu i braku troski o innych. Tacy ludzie nie byli sprytni ani odważni po prostu dlatego, że używali takiego języka; Za każdym razem, gdy otwierali usta, głosili, jestem osobą biedną słowami.
(To use strong language, she thought, was a sign of bad temper and lack of concern for others. Such people were not clever or bold simply because they used such language; each time they opened their mouths they proclaimed I am a person who is poor in words.)
Autor rozważa implikacje stosowania silnego języka, sugerując, że słabo odzwierciedla on postać osoby. Silny język jest postrzegany jako wskazujący zły temperament i lekceważenie uczuć innych. Zamiast prezentować inteligencję lub odwagę, ci, którzy uciekają się do takich słów przypadkowo sygnalizują własne niedociągnięcia w komunikacji.
Ta perspektywa oznacza, że elokwencja i troskliwość są o wiele bardziej godne podziwu cechy. Częste użycie ostrego języka ujawnia brak słownictwa i kontroli emocjonalnej, podkreślając, że prawdziwa siła leży nie w ofensywnych słowach, ale zdolności do wyrażania siebie z łaską i zrozumieniem.