Irys cukierek. Myśli o Taffy. Uważa, że teraz wyciągnąłoby to zęby, ale i tak je zjadłby, gdyby oznaczało to zjedzenie z nią.
(Taffy. He thinks about taffy. He thinks it would take his teeth out now, but he would eat it anyhow, if it meant eating it with her.)
Ten fragment odzwierciedla nostalgiczną tęsknotę bohatera za prostszy, być może bardziej niewinny czas związany z Taffy, słodką ucztą. Symbolizuje radość i wygodę, jaką mogą przynieść wspomnienia miłości, nawet w obliczu konsekwencji pobłażania. Jego kontemplacja Taffy ilustruje chęć przyjęcia radości pomimo potencjalnego bólu, podkreślając moc miłości i połączenia w naszym życiu.
Wzmianka o dzieleniu się Taffy wywołuje poczucie intymności i wspólnoty, wzmacniając ideę, że dzielą się doświadczeniami, bez względu na to, jak trywialne mogą mieć głębokie znaczenie. Myśli postać pokazują, jak miłość może zachęcić do przeoczenia ryzyka i rozkoszowania się chwilami, które sprawiają, że czują się żywe, pokazując trwały wpływ relacji na nasze wybory i wspomnienia.