W „At the Strangers 'Gate: Absulds in New York” Adama Gopnika ”, autor bada tematy nostalgii i tęsknoty związane z przeszłością. Złożoność ludzkich emocji jest podkreślona, ​​podkreślając, że choć nostalgiczne dla utraconej tożsamości może wydawać się zbyt sentymentalne, współczucie dla utraconych pragnień i marzeń jest nieodłączną częścią życia. To rozróżnienie podkreśla równowagę między sentymentami a akceptacją zmian życia. Perspektywa Gopnika sugeruje, że uznanie naszych przeszłych aspiracji i podróży, która nas kształtuje, jest niezbędne do zrozumienia naszych obecnych ja. Obejmując nasze utracone tęsknoty, angażujemy się w istotę naszej ludzkości, łącząc wątki przeszłych doświadczeń i przyszłych możliwości. Takie refleksje pozwalają jednostkom poruszać się w wyzwaniach życiowych z większą głębokością i uznaniem.

Tkliwość w stosunku do utraconej jaźni jest sentymentalna; Czułość w kierunku utraconych tęsknot to tylko życie.

W tym przejmującym zdaniu Gopnik zawiera znaczenie uznania tęsknoty za sercem za istotną częścią życia w pełni, a nie tylko wspominanie o tym, czym kiedyś byliśmy.