Cytat podkreśla mrożący mrożący czas komentarz do norm społecznych otaczających śmierć i eutanazję. Poprawia czytelników do rozważenia moralności ułatwiania pokoju w obliczu śmiertelności, sugerując, że komfort i przemoc mogą współistnieć w nieoczekiwany sposób. Ta dualność służy jako kluczowy temat w pracy Vonnegut, prowokując o etyce życia i śmierci.