W „właściwym podejściu do deszczu” Isabel zastanawia się nad złożonymi emocjami związanymi z utraconą miłością. Podkreśla szczególnie bolesny aspekt: ​​ciągłe zastanowienie się nad obecnym życiem drugiej osoby. Ta ciekawość może powodować utrzymanie bólu serca, ponieważ wyobraża sobie działania i uczucia ich byłego partnera, tworząc poczucie tęsknoty i nierozwiązanego przywiązania.

Ten sentyment podkreśla, w jaki sposób związki emocjonalne mogą pozostawić głębokie wrażenia, co utrudnia przejście. Myśli Isabel wychwytują uniwersalne doświadczenie złamanego serca, w którym pustka pozostawiona przez ukochaną prowadzi do introspekcji i cykl pytań, które mogą prześladować umysł, ilustrując głęboki wpływ utraconej miłości na stan emocjonalny jednostki.