Niezawodność jej uwagi rozwścieczyła go. „Dobry smutek Czy nie rozumiesz Janet? W tym momencie jestem całkowicie urojeniowy. Jestem tak chory psychicznie, jak to możliwe. To niesamowite, że w ogóle mogę się z tobą komunikować. To zasługę mojej ego, że w tym momencie nie jestem całkowicie autystyczny.
(The inanity of her remark infuriated him. 'Good grief don't you understand Janet? At this point I'm thoroughly delusional. I'm as mentally ill as it's possible to be. It's incredible that I can communicate with you at all. It's a credit to my ego-strength that I'm not at this point totally autistic.)
Postać wyraża głęboką frustrację z uwagi Janet, wskazując, że zmaga się z poważnymi problemami zdrowia psychicznego. Podkreśla swój stan złudzenia, sugerując, że czuje się całkowicie odłączony od rzeczywistości. Pomimo intensywnego zamieszania mentalnego, jest dumny ze swojej zdolności do komunikowania się, podkreślając poczucie odporności wśród jego zmagań.
Ta refleksja ujawnia złożoność jego stanu, gdy porusza się po uczuciu rozpaczy, jednocześnie uznając swoją siłę. Cytat pokazuje napięcie między jego wewnętrznym zamieszaniem a zewnętrzną zdolnością do rozmowy, ilustrując głęboką walkę z chorobą psychiczną w sposób prowokujący do myślenia.