Ten cytat maluje żywy obraz końcowych lekcji nauczanych przez Morrie Schwartz, starszego profesora. Utrzymuje swoje zajęcia w domu, tworząc intymną i osobistą atmosferę. Ustawienie przy oknie dodaje spokoju, pozwalając mu zastanowić się nad życiem, jednocześnie obserwując naturalny proces rośliny Hibiscus, zrzucając jej liście. Te obrazy symbolizują cykl życia i nieuchronność zmian i utraty. Ponadto cotygodniowe spotkania ilustrują głęboką więź między Morrie i jego studentem, Mitchem Albomem. Sesje te stają się czymś więcej niż tylko wykładami; Są to znaczące wymiany pełne mądrości na temat życia, związków i śmiertelności. Hibiscus roślina służy jako przejmujące przypomnienie, aby docenić piękno i zaakceptować przejściową naturę egzystencji.