W „Nowatorskie nawyki szczęścia” Alexandra McCalla Smitha, narracja bada związek ludzkości z Boską. Wiele osób często uważa, że ​​dopóki nie gniewają bogów poprzez swoje działania, mogą prowadzić swoje życie w pokoju. Odzwierciedla to wspólny sentym, w którym ludzie uważają, że boskość powinna skupić się na własnych sprawach, a nie interweniować w ludzkich sprawach.

Ta perspektywa sugeruje pewną rezygnację wśród śmiertelników, którzy mogą czuć się bezsilne w obliczu boskiego wpływu. Zamiast szukać przychylności lub bezpośredniej interakcji z Bogami, mogą preferować separację, pozwalając każdemu z role bez ingerencji. Pomysł ten podkreśla pragmatyczne podejście do duchowości, podkreślając współistnienie przy jednoczesnym zachowaniu wyraźnych granic między boskimi i ludzkimi królestwami.