Pacjenci byli głównie nastoletnimi dziewczynami, z okazjonalnym chłopcem. Myślałem o nas jako tygrysów z cierniami w naszych łapach. Byliśmy pięknymi bestiami, które zostały ranne przez życie, stratą, traumą lub szokiem, a gdybyśmy mogli po prostu wyciągnąć drzazgi z naszych łap, będziemy dobrze. Mój cierń był faktem, że moja matka mnie opuściła. Megan
(The patients there were mostly teenaged girls, with the occasional boy. I thought of us all as tigers with thorns in our paws. We were beautiful beasts who'd gotten injured by life, by loss or trauma or shock, and if we could just get the splinters out of our paws, we'd be fine. My thorn was the fact that my mother had left me. Megan)
W historii bohater zastanawia się nad swoimi doświadczeniami w centrum leczenia, w którym pacjenci są przede wszystkim nastoletnimi dziewczętami, wraz z kilkoma chłopcami. Porównuje je do tygrysów, potężnych i eleganckich stworzeń, które doznały obrażeń od wyzwań życiowych, symbolizowane przez ciernie w łapach. To żywe obrazy oddaje ich wspólne walki i nadzieję na uzdrowienie.
Wśród nich czuje głęboki związek z ich bólem, ponieważ jej własnym cierniem jest porzucenie przez matkę. Ta osobista trauma służy jako siła napędowa w jej podróży w kierunku powrotu do zdrowia. Każda postać ucieleśnia ideę, że chociaż zostały zranione, zachowują potencjał odzyskania siły i piękna.