Bardzo mała myszowata łapka wystrzeliła w górę, gdy wyszeptał: Pleeze, Farver H'Abbit, czy możemy zostać do późna i poszukać kluczy do drzwi? Glisam siedział i obserwował maleńką myszkę, wspinającą się na jego kolana. Nie, obawiam się, że nie możesz, maleńka. Opat ze znużeniem potarł oczy, wiedząc, co się wydarzy, gdy myszołak wysunął mu dolną wargę. Ale dlaczego, Farver? Bo musisz iść do łóżka. Ale dlaczego, Farver? Ponieważ jesteś jeszcze dzieckiem i potrzebujesz snu. Ale dlaczego, Farver? Dzięki temu możesz wyrosnąć na dużego i silnego. Ale dlaczego, Farver?
(The very tiny mousebabe's paw shot up as he piped out, Pleeze, Farver H'Abbit, can us stay up late to look for doors'n'keys pleeze? Glisam sat watching the tiny mousebabe, scrambling up onto his lap. No, I'm afraid you can't, little one. The Abbot rubbed his eyes wearily, knowing what was coming as the mousebabe stuck out his lower lip. But why, Farver? Because you have to go to bed. But why, Farver? Because you're only a babe, and you need your sleep. But why, Farver? So you can grow up big and strong. But why, Farver?)
Malutka myszeczka z zapałem zapytała opata, czy mógłby zostać do późna i szukać drzwi i kluczy. Glisam, opat, patrzył, jak myszosiołek wspiął się na jego kolana, już przewidując powtarzające się pytania. Niewinna ciekawość myszowatego nie ustawała, wydymając wargę w rozczarowaniu.
Glisam wyjaśnił, że myszołuszek nie może spać, ponieważ potrzebuje snu, aby rosnąć silny i zdrowy. Każda odpowiedź Opata wiązała się z kolejnym „dlaczego”, odzwierciedlającym pragnienie zrozumienia dziecka. Ta interakcja podkreśla czułą wymianę zdań między nimi i niewinność dziecięcej ciekawości.
