Czy zatem pracujesz z całym nici DNA? - zapytał Grant. O nie, powiedział Wu. To niemożliwe. Przeszliśmy długą drogę z lat sześćdziesiątych, kiedy całe laboratorium zajęło cztery lata, aby od dekodowania takiego ekranu. Teraz komputery mogą to zrobić za kilka godzin. Ale mimo to cząsteczka DNA jest zbyt duża. Patrzymy tylko na sekcje nici, które różnią się od zwierzęcia do zwierząt lub od współczesnego DNA. Tylko kilka procent nukleotydów różni się w zależności od gatunku. To właśnie analizujemy i wciąż jest to wielka praca.
(Then are you working with the entire DNA strand? Grant asked. Oh no, Wu said. That's impossible. We've come a long way from the sixties, when it took a whole laboratory four years to decode a screen like this. Now the computers can do it in a couple of hours. But, even so, the DNA molecule is too big. We look only at the sections of the strand that differ from animal to animal, or from contemporary DNA. Only a few percent of the nucleotides differ from one species to the next. That's what we analyze, and it's still a big job.)
W rozmowie między Grantem i Wu omawiają wyzwania analizy DNA i sposób, w jaki technologia rozwinęła się od lat 60. XX wieku. WU wyjaśnia, że chociaż nie trzeba już spędzać lat od dekodowania DNA, sama wielkość cząsteczki DNA sprawia, że praca z całą nicią jest niepraktyczna. Zamiast tego naukowcy koncentrują się na określonych sekcjach, które różnią się między gatunkami lub współczesnym DNA, ponieważ różni się tylko niewielki odsetek nukleotydów.
Ten proces analizy tych unikalnych segmentów jest wciąż złożony i czasochłonny, podkreślając zawiłości związane z badaniami genetycznymi. Postępy w technologii komputerowej znacznie przyspieszyły analizę, zmniejszając to, co kiedyś trwało wiele lat. Pomimo tych ulepszeń zadanie pozostaje znaczne, podkreślając ciągły wysiłek wymagany w dziedzinie genetyki.