Fragment ten omawia perspektywy różnych jednostek, w tym zarówno uczonych, jak i świeckich, którzy twierdzą, że fundamentalistyczne interpretacje islamu walczą o pozostanie istotne poza kontekstem historycznym w Arabii Siódmej. Sugerują, że gdy w tych przekonaniach stosują się współczesna nauka, logika lub humanistyczne poglądy, mają tendencję do upadku pod kontrolą. Ten punkt widzenia podkreśla postrzeganą kruchość w ścisłej ortodoksji wiary.

Ponadto fragment ten krytykuje poleganie na strachu i przemocy w islamie, ponieważ zakłada, że ​​zagrożenia śmierci służą kontroli i stłumienie krytyki. Chodzi o to, że takie ekstremalne środki tworzą środowisko totalitarne, które tłumi wszelkie odrębne głosy lub zapytania dotyczące religii, uniemożliwiając w ten sposób konieczność uzasadnienia lub obrony jego doktryn w nowoczesnym kontekście.