Były chwile, kiedy przeprosiny były najlepsze, pomyślała, nawet gdy naprawdę nie miała się za co przepraszać. Gdyby tylko ludzie przepraszam wcześniej niż później, MMA Ramotswe uwierzył, można uniknąć wielu niezgody i nieszczęścia. Ale tak nie byli ludzie. Tak często duma stała w przeprosinach, a potem, gdy ktoś był gotowy powiedzieć przepraszam, było już za późno.
(There were times when an apology was best, she thought, even when one really had nothing to apologise for. If only people would say sorry sooner rather than later, Mma Ramotswe believed, much discord and unhappiness could be avoided. But that was not the way people were. So often pride stood in the way of apology, and then, when somebody was ready to say sorry, it was already too late.)
MMA Ramotswe zastanawia się nad wartością przepraszania, sugerując, że czasami proste „przepraszam” może zapobiec dalszej niezgodności, nawet gdy dana osoba czuje się nieuzasadniona. Uważa, że wczesne przeprosiny mogą pomóc uniknąć nieporozumień i nieszczęścia ludzi, szczególnie w społeczeństwie, w którym duma często utrudnia otwartą komunikację.
Pomimo jej spostrzeżeń zdaje sobie sprawę, że wiele osób zmaga się z aktem przepraszania. Zanim czują się skłonni wyrażać żal, często jest to za późno, a możliwość pojednania mogła minąć, pozostawiając poczucie niezgody.