Byli specyficzni o objawach żalu-odczucia zadławienia, duszności, poczucia pustki, niekończącego się płaczu. Ale nic jej nie ostrzegało, że kiedy nie doświadczyła tych objawów udręki, pozostało wszystko, co pozostało, było poczuciem bezsensowności. Świetna, ogromna szara przestrzeń nicości
(They were specific about symptoms of grief-the sensations of choking, shortness of breath, feelings of emptiness, endless crying. But nothing warned her that when she wasn't experiencing those symptoms of anguish, all that was left was a sense of meaninglessness. A great, vast gray space of nothingness)
Cytat podkreśla głęboką i wieloaspektową naturę żalu. Przedstawia intensywne objawy fizyczne i emocjonalne, które często towarzyszą utraty, takie jak odczucia zadławienia, duszność i uporczywy smutek. Te powszechne doświadczenia są rozpoznawalne, ale przyćmiają głębszy, bardziej podstępny aspekt żalu, który często jest pomijany.
Ten aspekt jest przytłaczającym poczuciem pustki, która może przeniknąć życie, gdy ostry ból ustępuje. Odniesienie do „rozległej szarej przestrzeni nicości” podkreśla, w jaki sposób brak znaczących momentów może być równie trudny jak sam żal. Odzwierciedla to walkę, z jaką wielu boryka się z poruszaniem się w życiu po utracie, w której poczucie bezcelowości może pozostać długo po zniknięciu początkowego szoku.