Cytat podkreśla głęboką i wieloaspektową naturę żalu. Przedstawia intensywne objawy fizyczne i emocjonalne, które często towarzyszą utraty, takie jak odczucia zadławienia, duszność i uporczywy smutek. Te powszechne doświadczenia są rozpoznawalne, ale przyćmiają głębszy, bardziej podstępny aspekt żalu, który często jest pomijany.
Ten aspekt jest przytłaczającym poczuciem pustki, która może przeniknąć życie, gdy ostry ból ustępuje. Odniesienie do „rozległej szarej przestrzeni nicości” podkreśla, w jaki sposób brak znaczących momentów może być równie trudny jak sam żal. Odzwierciedla to walkę, z jaką wielu boryka się z poruszaniem się w życiu po utracie, w której poczucie bezcelowości może pozostać długo po zniknięciu początkowego szoku.