Idea wyczucia czasu została podkreślona w cytacie, który sugeruje znaczenie dokonywania zmian w życiu, zanim będzie za późno. Dzielona mądrość wskazuje, że należy zastanowić się nad swoim życiem i zadośćuczynić lub pokutować, jakby było u kresu swojej podróży. Pojęcie to implikuje poczucie pilności i potrzebę samoświadomości.

Dialog ukazuje głębsze dociekanie filozoficzne, gdy narrator pyta, jak można rozpoznać ostatni dzień ich życia. Odpowiedź podkreśla niepewność życia i wzmacnia przesłanie, że skoro nie wiemy, kiedy nadejdzie nasz czas, powinniśmy już dziś skorzystać z okazji, aby żyć sensownie i naprawić nasze przeszłe działania.