Dziś jeden z braci zapytał mnie: Czy to okropne więzienie, nie móc ruszyć się z miejsca, w którym stoisz? Odpowiedziałeś... Powiedziałem mu, że teraz jestem bardziej wolny niż on. Niemożność poruszania się uwalnia mnie od obowiązku działania. Wy, którzy mówicie językami, jesteście strasznymi kłamcami.
(Today, one of the brothers asked me: Is it a terrible prison, not to be able to move from the place where you're standing?You answered...I told him that I am now more free than he is. The inability to move frees me from the obligation to act.You who speak languages, you are such liars.)
W tym fragmencie „Xenocide” Orsona Scotta Carda rozgrywa się przejmująca dyskusja pomiędzy dwoma braćmi. Pewien brat zastanawia się, czy fizyczna niezdolność do poruszania się nie przypomina uwięzienia w okropnym więzieniu. Drugi brat odpowiada, sugerując, że ograniczenia dały mu nowe poczucie wolności. Czuje się uwolniony od presji i obowiązków związanych z aktywnością i mobilnością.
Ta perspektywa podważa konwencjonalne rozumienie wolności. Narrator sugeruje, że prawdziwa wolność może nie dotyczyć wyłącznie ruchu fizycznego, ale także wyborów, przed którymi stoimy, i ciężarów, które dźwigamy. W istocie zaakceptowanie własnych okoliczności może prowadzić do innego, być może głębszego, zrozumienia tego, co to znaczy być wolnym.
