W „The Wheel of Darkness” Douglas Preston bada daremność dążenia do pragnień materialnych. Analogia przenoszenia wody do morza ilustruje niekończącą się naturę tego zadania; Bez względu na to, ile wysiłku wydaje się, cel pozostaje nieosiągalny. Ta metafora podkreśla, że ​​ściganie ziemskich rzeczy i przyjemności może prowadzić do poczucia pustki i niezadowolenia, przedstawiając takie zajęcia, jak ostatecznie bezcelowe.

Oświadczenie Prestona zaprasza czytelników do zastanowienia się nad głębszym sensem życia poza powierzchownymi potrzebami. Sugeruje to, że spełnienie nie można znaleźć w zysku materialnym, ale raczej w dążeniu do głębszych, duchowych lub znaczących doświadczeń. Ostatecznie narracja zachęca do ponownego rozważenia priorytetów, zachęcając jednostki do poszukiwania tego, co naprawdę wzbogaca ich życie, zamiast gubić się w nieustępliwym pościgu o tymczasową satysfakcję.