W „The Time Keeper” Dor doświadcza unikalnego stanu, w którym ma on możliwość pozostania ponadczasowym, przeciwstawiając się naturalnemu postępowi czasu. Jednak ta niezwykła sytuacja wiąże się z dużymi emocjonalnymi pobytami. Pomimo odporności na starzenie się Dor jest głęboko zaniepokojony i odizolowany, ponieważ jest pozbawiony osobistych powiązań i interakcji międzyludzkich. Podczas gdy jego fizyczna istota nie pogarsza się, jego duch cierpi ogromnie.

Historia podkreśla głęboką różnicę między zwykłym istnieniem a prawdziwym życiem. Brak starzenia się Dor nie oznacza satysfakcjonującego życia; Zamiast tego prowadzi do samotnej egzystencji, która tłumi jego duszę. Jego okoliczności służą jako przejmujące przypomnienie o znaczeniu relacji i bogactwa, które ludzki kontakt ożywia, pokazując, jak ważne jest żyć sensownie, a nie tylko istniejące bez celu.