W „The Time Keeper” Mitcha Alboma autor zastanawia się nad wyjątkowością ludzkich głosów, porównując je z odciskami palców. Ta analogia podkreśla, w jaki sposób głos każdej osoby ma wyraźne cechy, które definiują ich tożsamość. W miarę starzenia się ludzie, ich głosy mogą rozwinąć głębsze tony, ale pozostają one z natury wyjątkowe, rezonują z osobistymi doświadczeniami i emocjami.
Zatem dla kogoś, kto słucha wiecznie, każdy głos reprezentuje pojedynczą podróż, odzwierciedlając esencję tego, kim jest osoba. Cytat podkreśla znaczenie tych podpisów słuchowych w łączeniu osób przez czas i pamięć.