Przedstawienie żeńskiego palestyńskiego zamachowca samobójczego, trzymającego karabin w jednej ręce, a jej dziecko w drugiej, jest przykładem niepokojącej interpretacji równości płci. Ten obraz odzwierciedla surową rzeczywistość, w której role kobiet są często kształtowane przez przemoc i konflikt, a nie wzmocnienie i wolność. Takie reprezentacje mogą zniekształcić narrację otaczającą prawa kobiet w regionach dotkniętych wojną i zamieszaniem.

Zgodnie z rządem Ahmadineżada Iran był świadkiem regresji równości płci i praw człowieka. Jego administracja wdrożyła segregowane obiekty dla mężczyzn i kobiet, wzmacniając konserwatywną ideologię. Ponadto odrzucił wielu pracowników miejskich uznanych za niewystarczająco religijne lub lojalne wobec swojego reżimu, pokazując, jak ideologia była priorytetowo traktowana nad prawami i wolnościami indywidualnymi. Książka Shirina Ebadi: „Dopóki nie będziemy wolni: moja walka o prawa człowieka w Iranie”, podkreśla te wyzwania i opowiada się za prawdziwymi prawami człowieka i równości w Iranie.