Nie zdajemy sobie sprawy z dźwięku, jaki wydaje świat - chyba że oczywiście się zatrzymuje. Następnie, kiedy się zaczyna, brzmi jak orkiestra.
(We do not realize the sound the world makes -- unless, of course, it comes to a stop. Then, when it starts, it sounds like an orchestra.)
Cytat podkreśla często pomijany szum w tle naszego codziennego życia, sugerując, że stajemy się tego naprawdę świadomi, gdy jest cisza lub przerwa. W spokojnych momentach dźwięki otaczającego nas świata łączą się w symfonię, którą zwykle uważamy za coś oczywistego. Ta realizacja podkreśla znaczenie naszego środowiska i sposób kształtowania naszych doświadczeń.
Praca Mitcha Alboma, „The Time Keeper”, zachęca do refleksji nad naszym postrzeganiem czasu i dźwięku. Ta świadomość może doprowadzić nas do doceniania bogactwa życia i skomplikowanych szczegółów, które możemy zignorować pośród naszych pracowitych rutyn. Pomysł, że nawet przyziemne dźwięki mogą stworzyć orkiestrę, sugeruje, że w każdej chwili jest piękno, czekając na rozpoznanie, kiedy zatrzymamy się i słuchamy.