W książce „Miramar” Naguib Mahfouz relacje między postaciami naznaczają powierzchowną uprzejmość podczas spotkań śniadaniowych. Ta interakcja charakteryzuje się zwykłymi uprzejmościami, sugerując fasadę serdeczności w ich spotkaniu społecznym.
Jednak pod tą cienką okleiną istnieje głęboko zakorzeniona wrogość. Postacie wykazują wzajemną nienawiść, którą utrzymują w ciszy, wskazując na nierozwiązane konflikty i zawirowania emocjonalne, pomimo ich zewnętrznych występów. Ta dynamika ujawnia złożoność relacji międzyludzkich i często ukryte napięcia, które mogą leżeć pod pozornie przyjemnymi interakcjami.