Co się ze mną stało? Zadałem sobie pytanie. Wysoki, dymny głos Morrisa zabrał mnie z powrotem do moich lat uniwersyteckich, kiedy myślałem, że bogaci ludzie są źli, koszula i krawat były ubraniami w więzieniu, a życie bez wolności wstania i iść - motocykl pod tobą, bryza w twarz, w dół, w dół, w dół, w dół, w dół, w dół. Ulice Paryża, w góry Tybetu - wcale nie były dobrym życiem. Co się ze mną stało?
(What happened to me? I asked myself. Morris's high, smoky voice took me back to my university years, when I thought rich people were evil, a shirt and tie were prison clothes, and life without freedom to get up and go - motorcycle beneath you, breeze in your face, down the streets of Paris, into the mountains of Tibet - was not a good life at all. What happened to me?)
Narrator odzwierciedla negatywny sposób myślenia o bogactwie i statusie społecznym, wspominając dni uniwersyteckie nasycone idealizmem. Przypominają czas, gdy posiadanie i konwencjonalny styl życia czuły się ograniczone, kontrastując z wolnością, jaką przewidywali poprzez przygodę i eksplorację. Szczególna postać, Morris, przywołuje te wspomnienia swoim charakterystycznym głosem, przypominając prostszą, bardziej zbuntowaną perspektywę życia.
Ten moment introspekcji ujawnia głębszy konflikt w narrniku, co skłoniło kwestię osobistej zmiany w czasie. Tęskność za wyzwolenie i prawdziwe doświadczenie...