Narrator odzwierciedla negatywny sposób myślenia o bogactwie i statusie społecznym, wspominając dni uniwersyteckie nasycone idealizmem. Przypominają czas, gdy posiadanie i konwencjonalny styl życia czuły się ograniczone, kontrastując z wolnością, jaką przewidywali poprzez przygodę i eksplorację. Szczególna postać, Morris, przywołuje te wspomnienia swoim charakterystycznym głosem, przypominając prostszą, bardziej zbuntowaną perspektywę życia.

Ten moment introspekcji ujawnia głębszy konflikt w narrniku, co skłoniło kwestię osobistej zmiany w czasie. Tęskność za wyzwolenie i prawdziwe doświadczenie pozostaje, sugerując, że pomimo złożoności życia istota tego, co naprawdę ważne może nadal leżeć w prostocie i dążeniu do pasji. Cytat oddaje istotę tej wewnętrznej walki, ilustrując, w jaki sposób oczekiwania życia mogą dramatycznie przesunąć się z młodych ideałów na realia dorosłych.