Jaki jest zastosowanie opóźnienia narodów, jeśli ma być zdominowany przez Wielką Brytanię i jej kolonie? powiedział kwaśny pan Rasmussen. Ale czy nie sądzisz, że jakakolwiek liga jest lepsza niż nic? - powiedziała Eveline. To nie jest imię, które podajesz, to to, kto dostaje ich pod spodem, powiedział Robbins. To bardzo cyniczna uwaga, powiedziała kobieta z Kalifornii. To nie jest czas, aby być cynicznym. To czas, powiedział Robbins, skoro gdybyśmy nie byli cyniczni, zastrzelilibyśmy siebie.
(What's the use of a lague of nations if it's to be dominated by Great Britain and her colonies? said Mr. Rasmussen sourly. But don't you think any kind of a league's better than nothing? said Eveline. It's not the name you give things, it's who's getting theirs underneath that counts, said Robbins.That's a very cynical remark, said the California woman. This isn't any time to be cynical.This is a time, said Robbins, when if we weren't cynical we'd shoot ourselves.)
Mr. Rasmussen wyraża frustrację z ligi narodów, kwestionując jej cel, jeżeli jest przede wszystkim pod kontrolą Wielkiej Brytanii i jej kolonii. Eveline przeciwstawia się jego negatywności, sugerując, że każda forma organizacji jest lepsza niż żadna z nich. Dialog ten ujawnia napięcie między idealizmem a realizmem, podkreślając różne perspektywy zarządzania i globalnej współpracy.
Robbins wprowadza jednak dawkę cynizmu do rozmowy, podkreślając, że skuteczność ligi zależy nie od jej tytułu, ale od podstawowej dynamiki władzy. Reakcja kobiety z Kalifornii na jego cynizm odzwierciedla przekonanie, że optymizm jest kluczowy w trudnych czasach. Jednak Robbins nalega, aby zachowanie cynicznych perspektyw jest niezbędne do radzenia sobie z rzeczywistością, sugerując głębszy komentarz do rozczarowania wyrządzonego powojennym klimatem.