Cokolwiek to było we mnie, bez względu na to, jakie jądro głęboko w środku pozwoliło mi uwierzyć w wróżki, w Piotrze, w samej Neverlandii, było to moje źródło siły. Nikt nigdy nie mógł mi tego odebrać. Tak długo, jak uwierzyłem, bez względu na to, gdzie jestem lub z kim, zawsze należałbym. Ponieważ byłem w domu we własnym sercu. Wendy
(Whatever it was inside of me, whatever kernel deep inside that enabled me to believe in fairies, in Peter, in the Neverland itself, this was my source of strength. No one could ever take that away from me. As long as I believed, no matter where I was or with whom, I'd always belong. Because I was at home in my own heart. Wendy)
W „drugiej gwiazdy po prawej” Wendy zastanawia się nad głęboką częścią swojej tożsamości, która pozwala jej uwzględniać wiarę w fantastyczne rzeczy, takie jak wróżki i Peter Pan. Ta wiara stanowi dla niej głębokie źródło siły, wskazując, że jest to istotny aspekt jej wewnętrznego ja, którego nikt nie może zmniejszyć. Esencja jej wiary w magię i cud przyczynia się do jej odporności i poczucia przynależności.
Wendy odczuwa silny związek z własnym sercem, który tworzy w sobie poczucie domu. To wewnętrzne sanktuarium pozwala jej utrzymać swoją tożsamość, niezależnie od okoliczności zewnętrznych lub związków. Dopóki trzyma swoją wiarę w te czarujące pomysły, zawsze znajdzie miejsce, w którym należy, wzmacniając temat, że wewnętrzna wiara jest potężna i samowystarczalna.