W wieku pięciu lat Emma doświadczyła utraty swojej matki, pani Woodhouse. Mimo młodego wieku w chwili śmierci matki Emma nosiła ze sobą pamięć emocjonalną charakteryzującą się ciepłem i miłością. Te uczucia pozostały żywe, pozwalając jej przypomnieć sobie pocieszającą esencję jej matki, nawet jeśli konkretne szczegóły z czasem zniknęły.

​​Emmy przypomina pocieszający blask, który pozostaje po zgaszeniu światła. Podkreśla to, w jaki sposób emocje związane z miłością jej matki utrzymują się w jej pamięci, kształtując jej rozumienie relacji i przywiązania przez całe życie. To utrzymujące się poczucie ciepła podkreśla wpływ wczesnych doświadczeń emocjonalnych na jej charakter i rozwój.