W „W towarzystwie wesołych kobiet” bohater zastanawia się nad swoimi doświadczeniami żyjącymi w Bobbonong i tym, jak zmieniła się jej perspektywa po obejrzeniu Gaborone. Początkowo postrzegała swój dom w Bobbonong jako normalny i wygodny. Jednak po doświadczeniu większych, bardziej przestronnych budynków Gaborone zaczyna postrzegać swoją dawną rezydencję jako małą i niewystarczającą. Ta zmiana percepcji podkreśla wpływ doświadczenia na to, jak postrzega się ich otoczenie.

Ta zmiana w punkcie widzenia ilustruje wspólny temat w literaturze, w którym znajomość rodzi komfort, ale później może przekształcić się w niezadowolenie w porównaniu z nowymi standardami. Kontrastujące środowiska Bobonong i Gaborone służą podkreśleniu rozwoju osobistego i ewolucji swoich aspiracji, gdy napotykają nowe miejsca i styl życia. Ostatecznie cytat odzwierciedla złożoność domu i komfortu, ukształtowaną przez osobiste doświadczenia i narażenie na różne rzeczywistości.