W tym fragmencie autor podkreśla znaczenie bycia uczciwym w stosunku do naszych uczuć z Bogiem, szczególnie gdy doświadczamy bólu lub gniewu. Udawanie, że nie ma wpływu, nie oszukuje Boga; Rozumie nasze prawdziwe emocje. Autor wzywa czytelników do otwarcia wyrażania swoich uczuć, uznając, że cierpienie może prowadzić do szeregu negatywnych emocji, w tym urazy i zranienia. Prawdziwa komunikacja z Bogiem jest niezbędna do duchowego wzrostu.

Ponadto autor przypomina nam, abyśmy nie kierowali gniewu wobec Boga, ponieważ nie jest on winny za nasze cierpienie. Zamiast tego należy uznać, że nasza perspektywa trudności może być ograniczona, podczas gdy Bóg widzi szerszy obraz. Zatem wyznanie naszych uczuć służy jako sposób na dostosowanie naszego zrozumienia z szerszą wizją Boga, wspierając z Nim głębszą relację wśród naszych zmagań.