Kiedy udawasz, że nie czujesz się zraniony, zły ani zdruzgotany, nie oszukujesz Boga. Bądź szczery! Nie zrozum źle; Nie zachęcam cię, abyś był zły na Boga lub obwiniał go. Nie zasługuje na winę. Zachęcam cię raczej do uczciwego wyznania Bogu waszym uczuciami zraniania, urazy i gniewu. Często patrzymy na cierpienie z naszej perspektywy i zapominamy, że Bóg widzi z innego punktu widzenia.
(When you pretend you don't feel hurt or angry or devastated, you're not fooling God. Be honest! Don't misunderstand; I am not encouraging you to be angry at God or to blame him. He deserves no blame. Rather, I am encouraging you to honestly confess to God your feelings of hurt, resentment, and anger. Often we look at suffering from our perspective and forget that God sees from another vantage point.)
W tym fragmencie autor podkreśla znaczenie bycia uczciwym w stosunku do naszych uczuć z Bogiem, szczególnie gdy doświadczamy bólu lub gniewu. Udawanie, że nie ma wpływu, nie oszukuje Boga; Rozumie nasze prawdziwe emocje. Autor wzywa czytelników do otwarcia wyrażania swoich uczuć, uznając, że cierpienie może prowadzić do szeregu negatywnych emocji, w tym urazy i zranienia. Prawdziwa komunikacja z Bogiem jest niezbędna do duchowego wzrostu.
Ponadto autor przypomina nam, abyśmy nie kierowali gniewu wobec Boga, ponieważ nie jest on winny za nasze cierpienie. Zamiast tego należy uznać, że nasza perspektywa trudności może być ograniczona, podczas gdy Bóg widzi szerszy obraz. Zatem wyznanie naszych uczuć służy jako sposób na dostosowanie naszego zrozumienia z szerszą wizją Boga, wspierając z Nim głębszą relację wśród naszych zmagań.