W fragmencie „następnej osoby, którą spotykasz w niebie” Mitcha Alboma, bohaterowie zastanawiają się nad naturą bólu i uzdrawiania. Jedna postać wyraża zamieszanie w swoich nowo odkrytych uczuciach, pytając, dlaczego nie rozpoznała ich wcześniej. Rozmowa ujawnia, że ​​ludzie często trzymają się swoich blizn i obrażeń przeszłych bardziej żywo niż pamiętają chwile uzdrawiania i powrotu do zdrowia. Wgląd Lorraine podkreśla powszechną ludzką tendencję do skupienia się na bolesnych doświadczeniach, a nie na następujących przekształceniach. Sugeruje to, że choć możemy łatwo przypomnieć sobie szczegóły naszych ran, proces poruszania się jest mniej niezapomniany, ilustrując, w jaki sposób nasze przeszłe traumy mogą przyćmić nasze podróże wzrostowe i lecznicze.