Pisanie Puszkina, Nabokov obserwował kiedyś dość dokładnie, że jego podmiotem była trzykrotna formuła życia ludzkiego: nieodwracalność przeszłości, nienawiść teraźniejszości i nieprzewidziana przyszłość.
(Writing of Pushkin, Nabokov once observed quite accurately that his subject was the threefold formula of human life: the irretrievability of the past, the insatiability of the present, and the unforeseeability of the future.)
Refleksja Nabokova na temat Puszkina podkreśla głębokie zrozumienie ludzkiego doświadczenia, destylowanego na trzy kluczowe aspekty. Nieprzestrzeganie przeszłości sugeruje, że po tym, jak zostaną utracone chwile, nie można ich odzyskać, kształtując nasze wspomnienia i doświadczenia. Niepokonanie obecności przemawia do niekończących się pragnień i potrzeb, które sprawiają, że jednostki dąży do przodu, często prowadząc do poczucia niespełnionego tęsknoty.
Wreszcie, nieprzewidziana przyszłość podkreśla nieprzewidywalność związaną z życiem, pozostawiając jednostki do poruszania się w niepewności. Razem elementy te obejmują złożoność istnienia i ujawniają skomplikowany związek między naszą przeszłością, teraźniejszością i przyszłością, jak fachowo przeanalizowano w badaniu tych tematów przez Boyd.