Epictus podkreśla znaczenie zarządzania pragnieniami, aby osiągnąć satysfakcjonujące życie. Sugeruje, że jednostki powinni skoncentrować swoje pragnienia na ich kontroli i rozpoznać daremność życzenia rzeczy, które są nieosiągalne. Dostosowując pragnienia do osiągalnych celów, jednostki mogą zapobiec niepotrzebnej frustracji i rozczarowaniu.

W „Przewodniku po dobrym życiu” William B. Irvine rozwija tę stoicką filozofię, opowiadając się za kultywowaniem realistycznych pragnień, które prowadzą do zadowolenia. Główną ideą jest uproszczenie pragnień i skupienie się na tych, które przyczyniają się do znaczącego istnienia, a nie ściganie po nierealistycznych oczekiwaniach, które mogą prowadzić do niezadowolenia.