Üç tekne, mavi öğlene bakarken yuvarlanan suyun yüzeyinde bir şefkatle yerleştirildi ve mavi ya da bağırış derinliklerinden, hiçbir titreşim ya da su şişmesinden ve bu sahnenin bu sahneye tanık olduğu, en şiddetli deniz hayvanlarının en şiddetli olduğu gibi, en şiddetliliğin altına girdiği, en şiddetliliğin altına girdiği bir fikirden çıkmadı. Bu güven verici huzur?
(The three boats were put in place in a compassion on the surface of the rolling water while they were staring at the blue noon, and it did not emit from the depths of the blue or a shout, no, no vibration or a swelling of water, and if one of the sons of righteousness witnessed this scene, would it notion that the most severe marine animals was A brutality is wrinkled and suffers from the severe torment under the apparentness of that silence and that reassuring tranquility?)
Geçit, mavi öğlen gökyüzünün altında üç tekne ile su üzerinde sakin ve sessiz bir anı tanımlar. Okyanusun derinliklerinden, rahatsız edici bir sakinlik hissi yaratan ses veya rahatsızlıklar yoktur. Durgunluk, yüzeyin altında var olabilecek görünmeyen kargaşa ile keskin bir tezat oluşturuyor, bu da huzur içinde bile, aşağıda gizlenen acı veya tehlike olabileceğini düşündürüyor.
Eğer doğru bir gözlemci bu sahneye tanık olacaksa, okyanusun en zorlu yaratıklarının dışsal sakinliğe rağmen büyük acı çektiğini hayal edebilirler. Bu yansıma, görünüşler ve gerçeklik arasında daha derin bir bağlantı anlamına gelir ve huzurun altında yatan kargaşa ve doğada çatışmayı nasıl maskeleyebileceğini vurgular.
