Gerçek bir kişi tarafından çalınan bir gitar asla programlanmış bir sentezleyici kadar kusursuz ve mükemmel olmayacaktır. Ancak insan hatası potansiyelinin de değerli olduğunu düşünüyoruz.
(A guitar being played by an actual person is never going to be as precise and perfect as a programmed synthesizer. But we maintain there is value in the potential for human error.)
Bu alıntı, makine hassasiyetiyle karşılaştırıldığında insan sanatının benzersizliğini vurguluyor. Teknoloji kusursuz bir uygulama sunabilse de, genellikle performansa karakter ve duygu katan kusurlardan yoksundur. İnsan hatasını benimsemek özgünlüğü teşvik eder ve dinleyicileri canlı sanatın gerçek deneyimine bağlar. Kusurların kusur değil, yaratıcı ifadeyi zenginleştiren hayati unsurlar olduğunu öne sürüyor ve bize müziğin güzelliğinin sadece mükemmellikte değil, insan dokunuşunda yattığını hatırlatıyor.
