Auden en önemli temalarından birine geri döner-hayatımızdaki trajik bölünmeyi tamir etmek, bizi tekrar bütünleştirmek için: İhmalimizin çimlerinde yatarken, açıklanmayan parıltısıyla ortaya çıkan çok uzun unutulmuş nesneler Bize geri döndü ve tekrar değerli oldu; Büyüdükçe düşmemiz gerektiğini düşündüğümüz oyunlar, gülmemeye cesaret ettiğimiz küçük sesler, kimse bakmadığında yaptığımız yüzler. Ama bize bundan daha fazlasını diliyor.
(Auden returns to one of his most important themes-that of repairing the tragic division in our lives, of making us whole again: While, as they lie in the grass of our neglect, So many long-forgotten objects Revealed by his undisclosed shining Are returned to us and made precious again; Games we thought we must drop as we grew up, Little noises we dared not laugh at, Faces we made when no one was looking. But he wishes us more than this.)
Auden, çalışmalarında kilit bir temayı yeniden gözden geçiriyor: hayatlarımızda var olan yarıkları iyileştirme ve bütünlük duygumuzu geri kazanma ihtiyacı. Bizi, çimlerde yatan unutulmuş nesnelerle sembolize eden hayatımızın ihmal edilen birçok yönünü kabul etmeye teşvik ediyor. Gölgelenen bu unsurlar, bir kez gölgede bırakılır, bir yeniden keşfetme süreci yoluyla yeniden getirilir ve onları tekrar değerli bir şeye dönüştürür. Bu, gençliğin masumiyeti ve ona eşlik eden basit sevinçler için nostaljik bir özlemi yansıtır.
Ancak,...