Machair'in yanında bir evde kalıyordum. Bu evin önünde bir çimenlik vardı ve çimlerin kenarında bir nehir vardı. Riverside tarafından kapısı tamamen açık, dolaştığım bir kulübeydi. Kulübenin içinde büyük bir sanat nouveau dizgi makinesi vardı. Ben çağrılıyordum ve eve ve hostesimize geri dönmek için dizgi makinesini keşfetmemden döndüm. Rüyalardaki insanların her zaman isimleri yoktur, ama oldu. Ona Bayan MacGregor deniyordu.
(I was staying in a house beside the machair. In front of this house was a stretch of lawn, and at the edge of the lawn there was a river. By the riverside, its door wide open, was a shed into which I wandered. Inside the shed was a large art nouveau typesetting machine. I was being called, and I turned away from my discovery of the typesetting machine to make my way back to the house and to our hostess. People in dreams do not always have names, but she did. She was called Mrs. MacGregor.)
Anlatıcı, bir nehre yol açan yemyeşil bir çim ile karakterize edilen bir makamın yanındaki bir evde kalırken canlı bir rüya benzeri deneyimi anlatıyor. Riverside'ın yakınında ilgi çekici bir kulübe, anlatıcının dikkatini çekerek dikkate değer bir Art Nouveau dizgi makinesini barındırıyor. Ancak bu keşif, anlatıcı eve dönmeye ve hostesleri Bayan MacGregor ile etkileşime girmeye mecbur hissettikçe kesintiye uğradı.
Bu an, sakin çevrenin karışımını ve sanatsal makinelerin cazibesini yansıtır ve yaratıcılık ve bağlantının daha derin bir keşfini gösterir. Bayan MacGregor'un varlığı, kimliklerin sıklıkla bulanık olabileceği eterik hayallerin kalitesine rağmen, anlatıcının gezinmesini tanınabilir bir gerçeklikte topraklayarak rüyaya somut bir unsur ekler.