İntrospektif bir anda Barbara, yaşadığı hassas ve güzel bir durumun başarısı için hararetle dilediğini bulur. Duygularının aciliyeti ve derinliği, onu ilahi ve sevginin mistik doğası ile kişisel bir bağlantıyı yansıtan, itirazını kimin duyabileceğini düşünmeye yönlendirir. Bu onun savunmasızlığını ve belirsizlik karşısında yapıştığı umudu vurgular.

Tanrıça Venüs'ü çağırarak Barbara, hem manevi alana hitap etmeyi hem de kendi içten özlemlerinin kabulünü somutlaştırarak arzuları için bir koruyucu arar. Bu an, bu tür derin deneyimlere eşlik eden karmaşık duyguları gösteren, düşüncesine nüfuz eden özlem temasını vurgulayarak, özlemin özünü ve sevginin nimetlerine olan arzusunu yakalar.