Kapıdaki Lennie Marchbanks'dı. Daha önce bir veya iki kez onunla tanışmıştı ve onu sevmişti; Mekanik onu çok kolay, hoş insanlar olarak vurdu. Ve bir psikoterapist olarak, bir hasta için hiçbir zaman tamircisi yoktu. Bu neden öyleydi? Mekanik olarak fikirsiz başkalarını etkileyen nevrozlardan muaf olan her zaman dengeli insanlar mıydı?
(It was Lennie Marchbanks at the door. She had met him once or twice before and rather liked him; mechanics struck her as being such easy, agreeable people. And, she noticed, as a psychotherapist, one never had a mechanic for a patient. Why was that? Were they invariably balanced people, free of the neuroses that afflicted non-mechanically-minded others?)
Anlatıda, kahramanı daha önce tanıştığı ve sevimli bulduğu bir tamirci olan Lennie Marchbanks ile karşılaşır. Görünüşte kolay olan doğaları için mekaniği takdir ediyor ve hiçbirinin neden bir psikoterapist olarak hizmetlerini aradığını merak ediyor. Bu yansıma, mekaniğin hayatlarında onları başkalarının yaşadığı tipik nevrozlardan koruyan benzersiz bir dengeye sahip olup olmadığını düşünmesine neden olur.
Bu tefekkür, meslekler arasında bir kontrast vurgular, bu da mekanik gibi esnafların diğer mesleklerde sıklıkla görülen psikolojik sorunları önleyen...