Seni şok eder miyim? Sanırım yapıyorum. Bugünlerde sorun bu - kimse aklını konuşmuyor. Hayır, gülümseme. Gerçekten değiller. Bize neler söyleyebileceğimizi ve söyleyemeyeceğimizi söyleyen her türlü insan tarafından uygunluğa girdik. Fark etmedin mi? Siyasi doğruluğun zulmü. Hiçbir şey hakkında herhangi bir karar vermeyin. Birini veya başka bir kişiyi rahatsız etmeniz durumunda tuzağınızı açmayın.
(Do I shock you? I think I do. That's the problem these days – nobody speaks their mind. No, don't smile. They really don't. We've been browbeaten into conformity by all sorts of people who tell us what we can and cannot say. Haven't you noticed it? The tyranny of political correctness. Don't pass any judgement on anything. Don't open your trap in case you offend somebody or other.)
"Bertie'ye Göre Dünya" da Alexander McCall Smith, modern toplumda yaygın olan oto sansür konusunu araştırıyor. Anlatıcı, bireylerin siyasi doğruluk baskısından kaynaklanan başkalarını rahatsız etme korkusu için gerçek düşüncelerini ifade etmekte nasıl tereddüt ettiklerini yansıtır. Bu özgünlük mücadelesi, birçoğunun sessizliğe zorlandığı ve çatışmayı önlemek için görüşlerini bastırdığı bir duyguyla vurgulanmaktadır.
Alıntı bu durumun ironisini vurgular; Amaç anlayışı teşvik etmek olsa da, genellikle gerçek söylemin cesaretini kırdığı boğucu bir atmosferle sonuçlanır. Karakter, kişinin zihninin konuşma eyleminin şok edici olarak görüldüğünü ve bireysel ifade ve toplumsal beklentiler arasında büyüyen bir bölünmeyi ortaya koyduğunu kabul ediyor. Bu tema, kültürel açıdan hassas bir ortamda iletişimin karmaşıklıklarının altını çiziyor.
