Konuşmacı, mezarlık hakkında çelişkili duyguları ifade eder, hem bundan hoşlanmadığını hem de varlığı için minnettarlığını kabul eder. Mezarlık, karısının yokluğunun fiziksel bir hatırlatıcısı olarak hizmet eder ve kedesiyle daha basit bir şekilde yüzleşebileceği bir alan sağlar. Yas yerini temsil eder, burada anılarının sadece geçmesine bağlı olduğu.
Birlikte yaşamı paylaştıkları günlük alanlarda onu kaçırmanın zorluğunu yansıtıyor. Bu tanıdık yerlerde, yokluğu daha dokunaklı hissediyor ve kaybıyla başa çıkmayı zorlaştırıyor. Mezarlık, aksine, üzüntüsü için net bir bağlam sunar ve duygularını anmaya adanmış bir ortamda işlemeyi kolaylaştırır.