Merak etmiyorum ve siz de Hintliler eşlerini ve çocuklarını açlıktan öldüklerinde ve son malzeme kaynaklarını kestiklerinde savaşa giderler. Ve sonra onları öldürmek için oraya gönderildik. Bu bir öfke. Tüm kabileler aynı hikayeyi anlatıyor. Her tarafta çevrilidirler, oyun yok edilir veya sürülür, açlıktan ayrılırlar ve ellerinden geldiğinde savaş yapmaları için bir şey kalırlar. Hintli muamelemiz bir öfke.
(I do not wonder, and you will not either, that when Indians see their wives and children starving and their last source of supplies cut off, they go to war. And then we are sent out there to kill them. It is an outrage. All tribes tell the same story. They are surrounded on all sides, the game is destroyed or driven away, they are left to starve, and there remains but one thing for them to do-fight while they can. Our treatment of the Indian is an outrage.)
alıntı, Hindistan savaşları sırasında Kızılderili kabilelerinin karşılaştığı umutsuz koşulları vurgular. Yazar, aileler yiyecek ve kaynak olmadan bırakıldıklarında, hayatta kalmak için savaşmaya başvurmalarının sadece doğal olduğuna dikkat çekiyor. Alıntı, bu kabilelerin acıyı ve hayal kırıklığını yansıtırken eşiğe itilirken, savaşı açlık ve umutsuzluk karşısında tek seçenek olarak görüyor.
Yazar, durumu bir vahşet olarak tasvir ederek Yerli Amerikalılara karşı yapılan eylemleri kınıyor. Tüm kabilelerin, geleneksel yaşam biçimlerinden köşeye sıkıştırma, avlanma ve yoksun kalma konusunda benzer bir durum paylaştıklarını vurgular. Bu temsil, yerli halkların tedavisinin derin bir eleştirisi olarak hizmet eder ve okuyucuları Amerikan tarihinde çalkantılı bir dönemde karşılaştıkları adaletsizlikleri tanımaya çağırır.